IDADE MEDIA EN GALICIA

En Galicia e Portugal, durante os séculos XIII, XIV e XV, aínda imperaba o sistema feudal no cal a nobreza  posuía tódalas terras que alugaba ós servos ou campesiños. Os nobres exercían un control político e a Igrexa un control ideolóxico sobre os servos ou campesiñado. As clases privilexiadas cobraban foros ou impostos ós campesiños polo uso ou cultivo das terras e pola protección que lles prestaban no castelo cando a vila era atacada. 

No século X comeza no Norte da Península a Reconquista dos territorios dominados polos musulmáns que remata no século XV coa conquista de Granada. Os exércitos dos nobres foron os encargados da loita. Co avance da Reconquista a nobreza comeza a ter menos traballo e máis tempo de lecer polo que xa non se dedica tanto actividades guerreiras senón a cultivar diversas artes na corte como a poesía. O fluxo de persoas que trae o Camiño de Santiago trae unha nova moda de Francia que é un tipo de poesía que fala do amor cortes.

As cantigas en galego-portugués máis antigas que se conservan datan do século XIII e eran recitadas e compostas polos trobadoras que eran nobles. Diferenciábanse dos xograres en que pertencian á unha clase social máis alta. Os músicos eran chamados menestreis. As soldadeiras eran bailarinas e ximnastas. 

As cantigas poden ser de tres tipos. As de Cantigas de amor diferéncianse das de amigo en que nas primeiras falan dunha señora e dun amigo mentres que nas segundas da tristeza do autor. O espazo no que se desenvolven as Cantigas de amigo adoita ser nun marco natural: o mar, a fraga e unha fonte... mentres que as de amor son de tristeza.

Os temas que tratan as Cantigas de escarnio e maldicir son: as que expresan os insultos. Outros xéneros menores son: a tenzó que consiste en nun debate ideolóxico, a pastorela que é unha "pastor", o pranto que trata dunha elexía por alguen morto e as albas ou alboradas que tratan do momento de separación dos amantes.

Un dos trobadores máis destacados é ,  autor da seguinte composición 

Os diré, con tristeza, lo que nunca pensé
que os diría, señora,
porque veo que por vos muero,
porque sabéis que nunca os hablé
de cómo me mataba vuestro amor:
porque sabéis bien que de otra señora
yo no sentía ni siento temor.

Todo esto me hizo sentir
el temor que de vos tengo,
y desde ahí por vos dar a entender
que por otra moriría, de ella tengo,
sabéis bien, algo de temor;
y desde hoy, hermosa señora mía,
si me matáis, bien me lo habré buscado.

Y creed que tendré gusto
de que me matéis, pues yo sé con certeza
que en el poco tiempo que he de vivir,
ningún placer obtendré;
y porque estoy seguro de esto,
si me quisierais dar muerte, señora,
por gran misericordia os lo tendré

que trata del desamor.

Cando a nobreza galega é substituída pola castelá o uso escrito do galego entra en decadencia: comezan os chamados Séculos Escuros. As causas da perda de poder da nobreza galega foron o  motivo de perda de poder político  e adminiastrativo do Reino de Galicia. A miña opinión con respecto a isto é que non tiña que ver unha cousa ca outra.

En definitiva, a literatura da Idade Media é algo parecido a vida de agora pero con máis sacrificios.