EXAMEN II G.M.  (1939-45)1.   Por que  Alemaña e Italia quedaron desterradas despois da I G.M.? Que è o que fan estes dous países e Xapón para que Inglaterra e Francia lles declare a guerra? -O tratado de versalles fomentou  a humillación entre os países e Alemaña e Italia asinaron tratados de apoio mutuo.2.   Durante a guerra Alemaña somete a unha seria de territorios. Que supuxo para estes países e ós seus habitantes  a opción nazi? Que era a Resistencia (Glosario)? E o holocausto? Perda económica  e persoal, os nazis   invaden os países    destrozando todo o seu paso. Resitencia: organización que na II G.M. loitan contra o dominio nazi.Holocausto: esterminio de millons de seres humanos porser xudeos.Piden reforzos a EEUU, conseguen frear ós Xaponeses, ós Alemáns e ós Británicos.Hitler acabou derrotado.Decidiu utilizar o bomba atómica3.   Que é o que fai que os aliados (Francia e Gran Bretaña) finalmente gañen a guerra? Cómo acaba Hitler? Que sucede con Xapón (que era do bando de Hitler)?.Piden reforzos a EEUU, conseguen frear os xaponeses, ós Alemáns e ós Británicos.4.   Explica que era o campo de concentración. Para que foron creados? Como era a vida d@s misioneir@s? Que eran as cámaras de gas? Opinión: que pensas que pode sentir/pensar o pobo alemán hoxe en día cando vista estes lugares?Os campos de concentración eransition onde os nazis metían ós xudeos durante a guerra. Son creados para oesterminio dos xudeos.Os misioneiros tiñan que traballar nas obras, nos traballos agrícolas, nas minas e nas industrias. Teoricamente comían sopa de verduras. Cando eran castigados non lles daban de comer e pegábanlles cun látigo.A camara de gas: parécese as duchas, pero o que cambia e que no sitio de votar auga votabaun gas que os mataba. Poden sentir vergonza polo mal que facían os antepasados.5.   Sinala cales foron as3 principais consecuencias da II G.M.Ai  50 millons de mortos.Desctrucción de nateriais, queima das industrias e reducción da poboación, os dereitos humanos foron vulnerados e o aunmeto da vulneravilidade durante seis anos.
6.   Para que se creou a ONU?Creada parao mantemento da paz e da seguridade internacional ea coperación entre as nacións.7.   Que pasou entre EEUU e a Unión Soviética?Non houbo acordo no sistema político, EEUU obriga a expulsión dos comunistas do goberno.8.   Que era o plan Marshall e para que o empregou EEUU? Que era o pano de Aceiro  e para que foi creada a OTAN?O plan Marshall é unha axuda económica impulsada para a reconstrucción do vello continente. EEUU enpregao parasacar a Europa da pobreza.O pano de Aceiro é unha fronteira simbólica que separaba a URSS e os estados aiados de ideoloxuia comunista doresto de Europa capitalista.A OTAM foi creada para firmar a conecsión das potencias e organización dun bloque militar de aliados.9.   Por que ou como acabou dividida en dúas zonas (unha cpitalista e a utra comunista)?O rematar a I G.M. os tres aliados deciden unificar as territorios e creaar o Estado Federal Alemán.10. Que era a Guerra Fria? Que tenque ver co guerra de Corea e Vietnan ea crise dos misilesde Cuba? Eun modelo de relacións internacionais, basada nun permanente antagnismo entre os bloques liderados por EEUU e a Unión Soviética.11.Explica qué é a descolonización e que países lograron a súa independencia e cal era o país que tiña colonizados. Explicaque pasou con Palestina e o Estadode Israel. Hoxe en día que sucedeentre eses dous países?

A NOITE QUE CARLOS GOTTEN DESARTELLOU ANTARES

Carlos e o seu amigo foron de festa, despois dunhas copas de mails o seu amigo cansaouse del, marchou e deixouno de lado ca esperanza de que cando chegara o coche Carlos aínda non chegase para poder marchar.

El tiña unha teoría para non perderse nunca consiste en mirar as estrelas, dependendo da posición Carlos sabía como orientarse e non perderse, tamén se guiaba por Marte. Desta forma marchou cara onde o amigo tiña o coche aparcado, tivo tan boasorte que cando chegou o coche o cohce o amigo aínda non marchara. Entón Carlos subiu o coche e marcharon cara casa, pero o amigo dixolle que o levava cunha condición, que esa fose a última vez que se visen.

O amigo de Carlos  colleuno  e levouno para o coche e levouno para a súa casa, así a súa muller non se enteraba do estado no que se encontraba Calos

ARTE DO SECULO XIX

REALISMO

juerga de hari y yo on PhotoPeach

A REVOLUCION INDUSTRIAL

MI FUTURO PROFESIONAL

El año que viene me gustaría cursar el ciclo de  Panadería, Confitería y Pastelería. Serán unas 2000 horas aproximadamente. Lo que haría es estudiar y aprender recetas de pasteles. 

Si puedo hago el cicle en Santiago, y tendría que encontrar un sitio donde quedar los días de semana y los fin de semana venir a casa.

MACARRÓN DULCE:

REPOSTERÍA:

PANADERÍA:

LITERATURA GALEGA ATA 1936

AS IRMANDADES DA FALA:

Fundase na Coruña, da man de Antón Vilar Ponte. Pouco tempo despois nacen outras Irmandades en vilas e cidades do País. Abren unha etapa de concienciación galeguista, a dignificación e promoción do idioma. Reclaman autonomía poilítica e modernización socioeconómica para Galicia. o seu voceiro é o xornal A Nosa Terra.

- Promoven o uso oral do idioma no ensino, na xustiza, na prensa, nos actos públicos, etc...
- Crean editoriais como Nós, Lar, Céltiga, Alborada...
- Publican revistas e xornais como Alfar, Nós, Ronsel...
- Impulsan o teatro pola súa importancia normalizadora e social. Consevatorio Nacional de arte Galega (1918).
- Diversifican os xéneros literarios: colección narrativas como Lar, Céltiga... dende 1920 ata 1936.

 O PARTIDO GALEGISTA:

Foi un partido fundado en Decembro  de 1931 de caracter nacionalista galego e con reverancia política  na segunda república Española. o seuy órgano da prensa foi  A Nosa Terra.

O ESTATUTO DA AUTONOMIA:

E a norma institucional básica da Comunidad Autonoma de Galicia. O estatuto de Galicia, reconocelle a esta Comunidade Autonóma a súa condición de nacionalidade histórica.

RAMON CABANILLAS:

Autor decididamente monilingüe, de grande proecxión de plúbica e determinante na superación dos moldes poéticos do Rexurdimento. Publñica os seus dous primeiro libros en Cuba, onde emigrara en 1910, participa de maneira activa no movemento nacionalista: Irmandades, Grupo Nós, Seminario de Estudos Galegos.

¡En pé!

   ¡Irmáns! En pé sereos

a limpa fronte erguida,

   envoltos na brancura

   da luz que cae de riba,

   o corazón aberto

   a toda verba amiga

   e nunha man a fouce

   e noutra man a oliva,

arredor da bandeira azul e branca,

arredor da bandeira de Galicia,

   ¡cantémo-lo dereito

   á libre nova vida!

   Validos de traidores

   a noite de Frouseira

   á patria escravizaron

   uns reises de Castela.

   Comestas polo tempo

   xa afrouxan as cadeas...

   ¡Irmáns asoballados

   de xentes estranxeiras,

ergámo-la bandeira azul e branca!

E ó pé da enseña da nación galega

   cantémo-lo dereito

   á libertá da Terra!

   ¡Irmáns no amor a Suevia

   de lexendaria historia,

   ¡en pé! ¡En pé dispostos

   a non morrer sen loita!

   ¡O día do Medulio

   con sangue quente e roxa

   mercámo-lo dereito

   á libre, honrada chouza!

¡Xa está ó vento a bandeira azul e branca!

¡A oliva nunha man, a fouce noutra,

   berremos alto e forte:

   “A nosa terra é nosa”.

Fala de que Galicia ten dereito a ser libre dos foros para que os campesiños non teñan que pagar ploas súas terras. 


VICENTE RISCO:

Unha das figuras máis importantes e complexas da historia da literatura galega. Procede dunha familia acomodada, cun gran nivel cultural,cuxa aportación a literatura galega conformou as bases do nacionalismo galego e a nova narrativa galega.
Estudou dereito por libre na Universidade de Santiago de Compostela, licenciouse en 1906 e ingresou no corpo de funciomnarios de Facenda, con destino en Ourense.

O PORCO DE PE:

Na postguerra, D. Celidonio ascendeu de porco a marrán e chegou a Alcalde. A parenta inflou coma o fol da gaita.

Agora é presidente da Xuntanza Cidadá e de Outras Sociedades. A parenta botou abrigo de chinchilla e petit-gris. Fixeron casa nova e teñen outro automóvil. Aínda podían ter máis.

Vouvos referi-la vida de D. Celidonio e do seu sogro e principal Baldomero Garcia, aquel que lles berraba ós seus mancebos: "¡¡¡Cando na miña casa entra unha peseta, para que volva a sair, cómpre facer un expediente!!!"

Deste xeito veréde-lo que vai de tempos a tempos.

De camiño tamén vos hei contar algo do seu antitético antagonista o Dr. Alveiros, o libertador da momia de Tutankamen, pois se non pode concebe-la unha sen a outra, xa que ademais de tódalas outras cousas que aquí se han ver, alquimicamente, con respecto ó diñeiro, o Dr. Alveiros é o Solve, e o D. Celidonio é o Coagula.

Non ha vir mal unha definición de entelequias:

Coagula.‑ Teño eu feita a descuberta da lei do diñeiro, que hoxe é a lei fundamental da Economía política. Esta lei é a seguinte:

"O diñeiro atráese un ó outro en razón directa da súa masa, e sen consideración ó cadrado da distancia".

Cando eu expuxen esta lei na mesa do fondo do Café Novelty, ó lado da porta de espelliños biselados por onde un vai ó mexadeiro, díxome Aser das Airas:

‑Esa non é descuberta; iso non é mais cá lei da "acumulación da súper-valía", de Carlos Marx. /.../

Solve.‑ Fose Carlos Marx, fose eu, quen descubriu a lei do diñeiro, o que sei é que dar, dáse. Ora tamén, cando ó diñeiro lle pega a forza centrífuga ‑como lle acontece cando eu xunto unhas cadelas‑ daquela non hai quen o corte: devala e escoa coma a auga...

Don Celidonio é gordo e artrítico. O carrolo sáelle para fóra;.na calva ten unha que outra serda; ten as fazulas hipertrofiadas, da cor do magro do xamón, e tan lustrosas, que semella que botan unto derretido; as nádegas e o bandullo vánselle un pouco para baixo.

O lardo rezúmalle por todo o corpo, e no vran súdao en regueiros aceitosos e en pingotas bastas, coma as que deitan os chourizos cando están no fumeiro.

Así como é graxento o corpo, tamén o miolo de D. Celidonio. Se lle escachasen a testa, que tiña que ser con pau‑ferro e picaraña, en lugar dunha sesada había atopar un unto. Corpo e alma, tanto ten, todo é graxa e manteiga. Don Celidonio é igual por dentro ca por fóra: carne e espirito son a mesma zorza, mixturada e revolta, co mesmo adubo de ourego e pemento.

Pois, don Celidonio veu de Castela, de mancebo do Baldomero García, onde botou moitos anos curtindo os sabañóns, enzoufado no aceite e no bacallau. /.../

Cando chegou D. Celidonio, o seu principal non levaba garabata.

Daquela, D. Celidonio era un rapaz moi novo, gordo e case bonito. Se non cheirase a queixo fresco e a aceite, e aínda por tempos a gas, aínda, aínda... A filla de Baldomero estaba afeita ó cheiro.

Era máis vella ca D. Celidonio, máis ancha ca alta e non tiña pescozo. Non era tan enrabechada nin tan rabela coma a nai. Cortaba tan ben o xabrón, cun aramio delgadiño, que máis ben daba de menos ca de máis. /.../

Un día Dona Emerenciana enrabechouse de tal forma porque lle faltaron tres cadelas, que se puxo negra coma un condanado, e morreu de xenio, botando lume polos ollos. /.../

E D. Celidonio, que se lle fora o medo cerval que lle puña Dona Emerenciana, casou coa filla e o pai interesouno no negocio.

Eu non quero de ningunha maneira imaxina‑lo que sería a noite de bodas, anque dende logo había ser cousa digna de ser referida. Debeu ser un idilio, o de D. Celidonio con aquela rebola, enzoufado, farturento e espeso, que se podería cortar con coitelo coma o touciño, e pesar pola libra galega.

Eu quixera cantar estes amores crasos e lardeiros, aquela mistura farta de dúas almas que se derrete unha na outra como se derrete na tixola a graxa dos roxóns.

Plácidos amores amansados, de tépeda quentura, que abala a alma durmiñenta, que se sente por eles lubrificada, e sente un pracer dondo e lene, coma cando lle untan a un o nariz con sebo para curar un constipado, ou a barriga cunha untura de aceite de ruda, para sandar unha dor de ventre, cunhas fregas suaves, a gusto e a modiño...

Así como Dona Emerenciana morreu do mal xenio, Baldomero García do Comercio desta praza, morreu tamén como vivira: morreu restriñido*.

Toda a vida fora un raña, que non pensou máis ca en apretar e apretar e apretar: apreta‑la bolsa, apreta‑la gorxa, apreta‑la barriga, a final, apretóulle a tripa e xa non andou máis. Morreu aforrando.

Don Celidonio é o alcalde que so busca o poder e o mandato que mellor lle conveña.


OTERO PEDRAYO:

Patriarca das letras galegas,  pertencente a "Nós", é un dos escritores máis importantes de Galicia. El traballou distintos xéneros: ensaios, novelas, poesía ... Novos estudos científicos xeográficas da súa cátedral na Universidade de Santiago de Compostela. 
A Guía de Galicia, que el dirixiu, son algunhas das súas mellores achegas. Militante do Partido Galeguista, foi deputado no Parlamento de Galicia

Sentáronse e comezou a xogueta -o xogo das cartas- Ata aquí non houbo ningunha acción, todo foi presentación dos personaxes. O grande velón botaba unha luz pálida de lámpada de estudo sobre o fato de cabezas atentas ó correr das cartas. A señora fixaba na mesa o seu ollar abobado. O morgado non xogaba. Triste e baleiro de pensamentos, paseaba pola grande sala e a cada volta perdíase na escuridade facendo renxer as vellas táboas do piso. -Tamén é agora cando se fai a descrición do ambiente da tertulia e partida de cartas na que non participan os donos da casa, é como se xa estiveran no outro mundo, ausentes da realidade

Describe como xogaban as cartas antigamente.